Wystawa była prezentacją wyników ratowniczych badań archeologicznych, prowadzonych w Ujściu nad Notecią w 2008 roku. Wystawa prezentowała muzealne efekty badań – odkryte w ich trakcie zabytki. Ich wyjątkowość polega na tym, że do wielu z nich przypisać można przymiotniki: „najstarszy”, „największy”, czy „najlepiej zachowany” w dziejach dotychczasowych badań nad wczesnośredniowieczną historią Polski. Były to zarówno dobra luksusowe (ozdoby ciała i stroju), jak i przedmioty użytkowane codziennie – w tak zwanym gospodarstwie domowym oraz wytwory pracy rzemieślników i używane przez nich narzędzia. Odkryto zabytki metalowe, drewniane, kościane, skórzane oraz fragmenty tkanin. Ich chronologia związana jest przede wszystkim z okresem wczesnego średniowiecza (a więc X-XIII w.), w pojedynczych przypadkach sięga pełnego średniowiecza i początków nowożytności (do XV/XVI wieku).